Skykkje-skukk

Språket, og ikkje minst dialektane våre er fulle av fantastiske ord. Det er auga som les eller øyra som høyrer som set største avgrensinga i opplevelse. Dagens ord er eit slikt fantastisk ord. Det er dialekt, eg er faktisk usikker på stavemåten - og eg er usikker på kor mange dialektar som har dette rare ordet

Fyrst må vi dele det opp litt. Ei skykkje er eit uthus på ein gard, i min dialekt står det helst for vedhuset. Skal du halde deg god og varm gjennom vinteren bør du ha skykkja full av tørr ved seinhaustes. Vedhuset var ofte temmeleg primitivt konstruert. Det måtte vera vegger, golv og tak, men stort meir enn det var det ikkje. Taket kvilte på bjelkar, der tverrbjelken i kvar sperr vart kalla skukk. Ofte laga av heile trestammer, lik telefonstolpar. Å klatra i og å sitja og fundera på livet oppå ein slik skykkjeskukk var artig for ein gutunge. Ofte kunne ein katt finne på å gjere deg selskap, og det var passe høgt ned så det kjendest både litt skummelt og ganske trygt samstundes. Skykkjeskukken er eit ord det mest ikkje er råd å spore på internett. Så eg høyrer kanskje til siste generasjonen som har sete på ein slik?

På Radøy i Hordaland ser det ut til å stå for heile andre etasjen i skykkja, noko som kan tyde på at det var vanleg med golv oppå sperrene der i eldre tid. Og på Fykse i Fyksesund (ikkje langt frå Øystese i Hardangerfjorden) har dei eit forsamlingslokale kalla Skykkjeskukken.

Eg ber lesaren legge trykket på "s" i skukk for å få rette lyden. Om ein slurvar her, kan ordet lett få feil assosiasjonar.